انگلیسی کهن (1100-449)

در قرنِ پنجم میلادی، مردمانی از سه قبیله "جوت"، "انگِل" و "ساکسون" که در "آلمان" و "دانمارک" کنونی ساکن بودند، به کشور انگلستان حمله ور شده و آن سرزمین ،که مردمی سِلتیک-زبان داشت را تصرف می کنند. جوتها در جنوبِ شرقی ساکن شده و در تعامل با زبانهای محلی، لهجه "کِنتی" را بوجود آوردند. ساکسون ها هم که در جنوب و جنوبِ غربی سکنی گزیدند، لحجه "ساکسونِ غربی" را خلق کردند.
اما انگل هایی که در شمال و مرکزِ انگلستان اقامت گزیده بودند، به ترتیب، لهجه های "آمبِریای شمالی" و "مِرسیایی" را بوجود آوردند. از قرنِ نهمِ میلادی، لهجه ساکسونی، شاید به دلیلِ سلطه پادشاه آلفرد (نخستین شاهِ انگلستان که فردی از قبیله ساکسون بود)، بر سایر لحجه ها برتری یافته و به عنوان زبان رسمی این کشور شناخته شد.

زبان انگلیسی کهن، از نظر لهجه، بسیار متفاوت از انگلیسی امروزین است. برای نمونه، واژه های light و drought ، به ترتیب بصورت «لیخت» و «دراخت» تلفظ می شده و یا جمله Will you give me your jacket, good man?، اینگونه ادا می شده:
Wilt ðu sellan me ðin clæð, godman min?
تعداد معدودی واژه قرضی در این دوره، از زبان لاتین، وارد انگلیسی شد. واژگانی چون: altar, mass, priest, psalm, temple, kitchen, palm, pear, ... از آنجمله اند. تعداد کمتری واژه هم از زبان اسکاندیناوی ، بوسیله وایکینگ ها که از اواخر قرن هشتم به بعد، به تدریج حمله هایی به انگلستان نموده و بخش هایی را متصرف شده بودند، وارد این زبان شد. از جمله این واژگان، می توان به law, take, cut, both, ill, ugly، اشاره کرد.
انگلیسیِ کهن ، گنجینه واژگانی غنی نداشت اما، همچون سایر زبانهای هند و اروپایی ، دستور پیچیده ای داشت.

انگلیسی میانه (1500-1100)

پس از تصرفِ انگلستان بوسیله نورمن ها که در سال 1066 صورت گرفت، به تدریج، تحول شگرفی در زبان انگلیسی پدید آمد. چون زبان فرانسوی - به واسطه حکومتِ نورمن ها - زبانِ کهبدان و بلندپایگانِ جامعه، و انگلیسیِ کهن، زبانِ عوام و دونپایگان بشمار می رفت، زبان فرانسوی اثری چشمگیر بر انگلیسی گذاشت. تا پیش از سال 1250، تنها 950 واژه نو، بیشتر بدلیل ارتباط انگلیسی ها و فرانسویها، وارد زبان انگلیسی شد. اما ناگهان، چون فرانسویان شروع به یادگیری زبان انگلیسی نموده و واژگانی از زبان خود را وارد زبان مقصد کردند، تعداد بی شماری واژه از زبان فرانسوی قرض گرفته شد؛ بطوریکه اکنون یک سوم واژگان زبان انگلیسی، ریشه فرانسوی دارند. گویش midland، از قرن چهاردهم، یعنی زمانیکه مناطق زیر پوشش این گویش، به مراکز توسعه دانشگاهی، پیشرفت اقتصادی و زندگی اشرافی در انگلستان تبدیل شد، جای خود را بعنوان مهمترین گویش در این دوره، باز کرد. میدلند شرقی ، در این زمان، گویش مسلط شهر لندن شده و سه دلیل عمده موجب برتری مطلق این گویش گردید؛ بگونه ای که انگلیسی امروزی، تقریبا شکل تکامل یافته میدلند شرقی است.